Opis przyrodniczy
Rusałka pawik – Inachis io (L. 1758)
Od późnej jesieni do wiosny na naszych strychach, w piwnicach, garażach czy stodołach zaobserwować można dziwne, zeschłe i poczerniałe liście przyczepione do ścian czy sufitów. Gdy jednak przyjrzymy się bliżej, zobaczymy, że w rzeczywistości są to motyle. Spodnia powierzchnia ich skrzydeł jest niemal jednolicie brunatno-czarna, a kształt ich ułożenia przypomina liść.
Pawiki to duże, bardzo charakterystycznie ubarwione motyle. Na purpurowo-czerwonym tle każdego skrzydła, w jego wierzchołku widnieje duże „pawie oko”. To właśnie od niego wzięła się nazwa tego motyla. Jego rozpiętość skrzydeł może dochodzić do 65mm!
Jest jednym z najpospolitszych naszych gatunków, który jest określany mianem synantropijnego, co oznacza że przystosował się do życia w pobliżu ludzi i ich siedzib. Często jest to właśnie związane z poszukiwaniem miejsc do zimowania, jak również występowania roślin pokarmowych jego larwy, którą są pokrzywy. Występuje bardzo licznie w całym kraju, od morza po góry, do wysokości 2500 m n.p.m.
W Europie można go spotkać do 60˚ szerokości geograficznej północnej. Występuje również na wszystkich wyspach Morza Śródziemnomorskiego z wyjątkiem Krety.
Rusałka pawik w naszym klimacie ma dwa pokolenia w ciągu roku, przy czym zimuje imago, czyli postać dorosła. Czarne i pokryte białymi kropkami gąsienice żerują gromadnie na liściach pokrzyw. Najchętniej zjadają młode listki na szczycie rośliny. Czasem na jednej roślinie można spotkać nawet 150 gąsienic! Gdy jedna pokrzywa zostanie już całkowicie zjedzone, larwy rozchodzą się w poszukiwaniu kolejnych roślin. Zielone poczwarki przyczepione są do łodyg lub liści rośliny żywicielskiej.
Autor opisu: Marcin Krejckant
Oddział Warmińsko-Mazurski PTTK