Rezerwat „Sosny Taborskie”

Celem ochrony rezerwatowej są sędziwe sosny, które osiągają tu wiek nawet ponad 250 lat. Zabiegi prowadzone na terenie rezerwatu ograniczają się do tzw. cięć sanitarnych. Sosny znajdują się w bardzo dobrej kondycji, choć w zasadzie wiele z nich jest w wieku naturalnej śmierci dla tego gatunku (sosny dożywają ok. 270-290 lat). Z tego powodu część drzew już obumarła. Sosny są dominującym elementem najwyższej partii lasu, jednak w niższych partiach najliczniejszym gatunkiem stał się buk. Zmiana składu gatunkowego jest procesem naturalnym – w warunkach zacienienia buki radzą sobie znacznie lepiej niż sosny, dlatego przeważają liczebnie. Inne występujące na tym obszarze gatunki drzew to dąb szypułkowy, świerk, brzoza brodawkowata. Na terenie rezerwatu znajdują się także podmokłe obniżenia z niewielkimi zbiornikami wodnymi.

Taborska sosna

Dzięki temu, że w Puszczy Taborskiej panują optymalne dla sosen warunki, ich drewno osiąga doskonałe parametry techniczne. O ten najwyższej jakości materiał do budowy masztów zabiegali dawni szkutnicy. Już w XVI w. taborskimi sosnami zainteresowali się rozbudowujący swą flotę Duńczycy, natomiast w okresie odkryć geograficznych i dynamicznego rozwoju żeglugi drzewa masztowe stały się dobrem, którego znaczenie możemy dziś porównać z ropą naftową. Ceny osiągały niesłychany poziom, handel i obrót nimi był ściśle kontrolowany, a drzewami żywo interesowali się szpiedzy i służby wywiadowcze. Drewno taborskich sosen jest jednym z najlepszych na świecie i używane jest często przy spektakularnych przedsięwzięciach, w których liczy się tylko materiał najwyższej klasy. Drewno to wykorzystane zostało między innymi do budowy budynków w kręgu polarnym, do Teatru Narodowego w Warszawie i mola w Sopocie.

Informacje dla turystów

Rezerwat znajdziemy bez trudu, położony jest bowiem tuż przy drodze, na skraju wsi. Dla samochodów przygotowane jest miejsce parkingowe, z którego prowadzi ścieżka dydaktyczna (początek na prawo od tablicy informacyjnej). Odwiedzając rezerwat pamiętać należy, że jest to obszar chroniony i poruszać należy się tylko wyznaczonymi trasami. Ścieżka jest dobrze oznaczona i opatrzona tablicami informacyjnymi. Tablice są dobrze zaprojektowane i nawiązują do swojego otoczenia, dzięki czemu rzeczywiście możemy obserwować to o czym jest na nich napisane.

Śmieci są zawsze własnością turysty i nic nie usprawiedliwia śmiecenia, jednak w tym miejscu pozbycie się ich nie stanowi najmniejszego problemu, bowiem leśnicy rozmieścili wzdłuż ścieżki liczne kosze na śmieci. Uszanujmy to, zachowajmy czystość i reagujmy na zachowanie innych! Warto zwrócić uwagę na samą konstrukcję śmietników – są wykonane z pni drzew i zabezpieczone przed próbującymi dostać się do nich zwierzętami.

Ciekawe miejsca w pobliżu

Rezerwat „Wyspa Lipowa”, rezerwat „Ostoja Bobrów na Rzece Pasłęce”, gotycki kościół w Łukcie