Ochrona przyrody

Zwierzęta

Rośliny

Grzyby

Hydrografia

Pozostałe

Turystyka

Polecamy

Opis przyrodniczy

Czapla siwa (Ardea cinerea)



Największa i najpospolitsza czapla w Europie. Cechy charakterystyczne sylwetki w locie – wygięte łukowato skrzydła i esowato zgięta szyja. Występuje pospolicie na terenach obfitujących w zbiorniki wodne, w których odżywia się głównie rybami. Gniazduje w koloniach, często wspólnie z kormoranami. Podlega ochronie częściowej.



Czapla siwa jest dużym ptakiem (największa z europejskich czapli), którego stosunkowo łatwo zauważyć i trudno pomylić. W locie charakterystycznymi cechami jej sylwetki są wygięte łukowato skrzydła (bociany i żurawie mają je w locie prosto rozpostarte) oraz wygięta esowato szyja. W ubarwieniu dominuje kolor szary, biały i czarny, przez oko biegnie czarna przepaska a na głowie znajduje się czarny czub.


Czaple zasiedlają tereny z dużą ilością zbiorników wodnych. Gniazdują w koloniach, często razem z kormoranami. Gniazda zakładają zazwyczaj wśród cienkich, często martwych, gałęzi wysokich drzew, jednak mogą gnieździć się także w trzcinach a na terenach nadmorskich na klifach. Poza sezonem lęgowym spotkać je można przez cały rok w sąsiedztwie różnych wód. Część czapli jest osiadła i nie podejmuje wędrówek, nie powinien więc nikogo dziwić widok czapli w lutym, nie jest to oznaka rychło zmierzającej wiosny.


Każde dziecko bezbłędnie określi pokarm czapli – ryby. Rzeczywiście jest to podstawowy składnik pożywienia tego ptaka, przy czym ofiarą padają głównie ryby niewielkich rozmiarów. Zdarza się jednak, że czapla upoluje także większą rybę, nawet na tyle dużą, że nie jest jej w stanie połknąć. Wywołuje to łatwe do przewidzenia reakcje wśród rybaków i właścicieli stawów hodowlanych, którzy strzelają do czapli na swoich stawach. Czaple jednak nie odżywiają się tylko rybami – zjadają także płazy, drobne ssaki, małże, ślimaki, owady, a nawet okazjonalnie pisklęta ptaków.


Czapla siwa to najpospolitsza w Europie czapla, która jest powszechnie spotykana na terenie niemal całej Polski, z wyjątkiem terenów górskich. W ostatnich latach zaobserwowano niewielki wzrost jej populacji w południowych rejonach naszego kraju.


Młode czaple z charakterystyczną „fryzurą” na głowie wywołują bardzo życzliwe i ciepłe reakcje wśród ludzi. Ich życie nie jest jednak łatwe, śmiertelność młodych jest bardzo wysoka i pisklę, które wypadnie z gniazda skazane jest na niechybną śmierć. Warto także pamiętać, że młode bardzo szybko i celnie atakują swymi potężnymi dziobami oczy wroga.




Bibliografia

  • Hudec K. 1996. Przewodnik. Ptaki. Multico
  • Jonsson L. 2006. Ptaki Europy. Muza
  • Kruszewicz A. G. 2007. Ptaki Polski. Multico
  • Sokołowski J. 1992. Ptaki Polski. WSiP

 




Autor opisu: Lech Pietrzak






   


O nas...



Partnerzy