Częściowy Rezerwat Przyrody „Dębowo”

Częściowy rezerwat przyrody „Dębowo” jest to rezerwat leśny utworzony w 1954 roku na mocy zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego. Rezerwat stworzono w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych lasu bukowego o cechach zespołu naturalnego, będącego równocześnie najdalej wysuniętym na wschód naturalnym zbiorowiskiem tego gatunku. Położony jest w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim na terenie gminy Biskupiec. Opiekę nad rezerwatem sprawuje Nadleśnictwo Mrągowo.

Rezerwat „Dębowo” zajmuje powierzchnię 25,96 ha. Oddalony jest od Mrągowa o 26 km, o 0,5 km od siedziby Leśnictwa Dębowo. Zlokalizowany jest w bliskiej odległości od drogi wojewódzkiej nr 596 łączącej Mnichowo z Biskupcem.

Rezerwat „Dębowo” leży na „terenie korytarza ekologicznego o znaczeniu międzynarodowym, umożliwiającego rozprzestrzenianie się gatunków pomiędzy obszarami węzłowymi. Korytarz ten łączy w węzłowe obszary: Zachodniomazurski, Puszczy Piskiej, Wschodniomazurski”

Na opisywanym terenie wyróżniono następujące typy lasu: - las świeży na powierzchni 19,68 ha, co stanowi 78,5% obszaru; -bór mieszany bagienny przechodzący w bór mieszany wilgotny na powierzchni 3,58 ha, co stanowi 14,5 % powierzchni; -ols i ols jesionowy na 0,91 ha, 3,7% powierzchni; -bór bagienny na powierzchni 0,61 ha- 2,5% obszaru; -las mieszany świeży na powierzchni 0,2 ha co stanowi 0,8% powierzchni.

Flora rezerwatu składa się głównie z gatunków typowych dla żyznych lasów liściastych. Występujące drzewa to dominujący buk zwyczajny (79%) oraz olsza czarna, klon pospolity, brzoza omszona, g0rab zwyczajny, jesion wyniosły, świerk pospolity, topola osika, lipa drobnolistna. Występują tu także rośliny objęte ochroną gatunkową takie jak wawrzynek wilczełyko, bluszcz pospolity , kopytnik pospolity porzeczka czarna, kruszyna pospolita, podkolan biały , lilia złotogłów, , widłak jałowcowaty, widłak wroniec, orlik pospolity, marzanka wonna, gnieźnik leśny oraz wiele innych gatunków. Przyrodniczą osobliwością rezerwatu jest występowanie buków o bardzo rzadko spotykanej, falistej korze. „Jest to właściwie falistość wierzchnich warstw drewna odbijająca się na korze. Pień takiego buka wygląda jakby pokryty został tarą do prania.”

Rezerwat położony jest w pobliżu ruchliwej drogi oraz bardzo popularnego wśród mieszkańców i turystów jeziora Stryjewskiego, dlatego teren rezerwatu nie jest najlepszą ostoją dla zwierzyny. Występują takie gatunki jak: jeleń, sarna, dziki. Z mniejszych gatunków można spotkać wiewiórkę, , zająca, kunę oraz ptaki: dzięcioła dużego, kosa, myszołowa, kruka, sokoła, kukułkę, gołębia grzywacza.

Bibliografia



Autor opisu: Agata Szadziewska