Biegacz gładki (Carabus glabratus)

Owad ten osiąga długość od 2,2 do 3,2 cm. Jego ciało jest zbudowane dość masywne. Jak słusznie sugeruje nam nazwa gatunkowa, jego pokrywy są zupełnie gładkie, pozbawione charakterystycznych dla wielu innych gatunków wgłębień, żeberek, guzków czy pomarszczenia. W całości jest czarnej barwy (zdarzają się także granatowe osobniki), na słońcu można zauważyć, że lekko się błyszczy. Na pierwszy rzut oka można go pomylić z biegaczem fioletowym (Carabus violaceus), brak mu jednak fioletowej, lub granatowej obwódki wokół pokryw, jak ma to miejsce w przypadku jego fioletowego kuzyna.

Występowanie: Biegacz gładki występuje dość licznie w całej Polsce, zwłaszcza w jej północnej części, oraz w górach. Można go powszechnie spotkać w wilgotnych lasach (głównie iglastych oraz mieszanych), często biega w pobliżu potoków, strumieni, oraz na leśnych ścieżkach.

W przeciwieństwie do wielu innych gatunków, biegacz gładki bardzo chętnie poluje w ciągu dnia, zwłaszcza w godzinach popołudniowych i wieczornych. Szczególnie po opadach deszczu, bardzo licznie pojawia się na leśnych drogach. Owady te są żarłocznymi drapieżnikami. Polują głównie na inne owady oraz ich larwy (mogą być żywe, lub też martwe), jest więc bardzo pożytecznym gatunkiem. Podobnie jak wiele innych biegaczy, potrafi się bronić za pomocą silnych żuwaczek, a także specjalnej wydzieliny, o nieprzyjemnym, masłowym zapachu, którą może wytryskiwać w stronę napastnika. Owad ten podlega ochronie gatunkowej.