Puszczyk (Strix aluco)

Najliczniejsza spośród sów lęgnących się na terenie kraju. Średniej wielkości sowa z dużą głową i ciemnymi oczami.  Posiada dwie odmiany barwne niezależne od płci i wieku. Aktywny o zmierzchu, o świcie i nocą, gnieździ się w dziuplach drzew, głównie lasów liściastych i mieszanych. Nie podejmuje żadnych wędrówek. Cały rok przebywa w pobliżu miejsca gniazdowanie. Podlega ochronie całkowitej.

Puszczyk , należący do rodziny puszczykowatych (Strigidae),  jest średniej wielkości sową. Długość ciała wynosi 35-40 cm, rozpiętość skrzydeł 85-95 cm, masa ciała 250- 450 g. Samiec nieco mniejszy od samicy. Posiada szerokie, zaokrąglone skrzydła, dużą głowę, bez uszu z piór. Ogon i nogi krótkie, opierzone aż po palce. Występuje w dwóch barwnych odmianach: rudej i szarej. Na skrzydłach 3 rzędy białawych plam, a na spodzie ciała prążki w kształcie strzałek skierowane ku tyłowi.  Szlara jednobarwna, obwiedziona cienką, ciemną linią, brwi jasne. Duże ciemne oczy. Młode podobne do dorosłych, ale upierzenie drobniej kreskowane.
Puszczyk zamieszkuje lasy liściaste i mieszane, ale spotykany jest również na osiedlach ludzkich i w parkach, na cmentarzach ze starymi  drzewami. Preferuje stare drzewostany liściaste. W górach spotykane do górnej granicy zasięgu buka. Puszczyki zasiedlają niemal całą Europę, z wyjątkiem północnych krańców Skandynawii. Występuje także w środkowej Azji i północnej Afryce. Opisano 11 podgatunków puszczyka. W Polsce jest najpopularniejszą sową. Jej liczebność szacuje się na 70 tysięcy par, co stanowi około 10% populacji europejskiej. Zamieszkuje głównie regiony o dużym udziale powierzchni zalesionych.
Nie podejmuje żadnych wędrówek, cały rok przebywa w pobliżu miejsca gniazdowania. Do lęgu przystępuje raz w roku. Wykorzystuje dziuple powstałe w wyniku próchnienia drzew oraz pozostałe po lęgu innych ptaków, niekiedy w szczelinach skalnych, budkach lęgowych i kościelnych wieżach. Od lutego do maja składa 2-8 białych jaj, w dwudniowych odstępach, które wysiaduje ok. 35 dni. Młode osiągają lotność w wieku 5 tygodni, a tydzień  przed tym opuszczają gniazdo. Samodzielne stają się po 3 miesiącach od chwili wyjścia z gniazda. Dojrzałość płciową osiągają w wieku 1-2 lat, a żyją co najmniej 20 lat. Poluje na drobne ptaki i ssaki do masy 350 g. Często  łowi polniki i myszy zaroślowe, drozdy, szpaki i sikory, niekiedy także żaby i ropuchy, a nawet dżdżownice i chrząszcze. Bogaty zestaw ofiar jest uzależniony od okolicy, jaką zajmuje.

Bibliografia



Autor opisu: Katarzyna Zwirska