Toniak co nie tonie (Acilius sulcatus)

Toniak, toniak żeberkowany (Acilius sulcatus L.) - chrząszcz wielkości 15-18 mm, należący do licznej rodziny pływakowatych (Dytiscidae) – chrząszczy drapieżnych. Występuje dymorfizm płciowy – samice mają żeberkowane pokrywy skrzydłowe, samce natomiast mają gładkie pokrywy, wierzch i spód ciała z gęstymi kropkami. Krawędzie czterech pierwszych członów stóp tylnej pary odnóży są porośnięte długimi, złotawo-żółtymi szczecinkami. U samców występują na przednich odnóżach tarczowate rozszerzenia, którymi przytrzymuje się samicy w czasie kopulacji. Larwy i dorosłe oddychają powietrzem atmosferycznym, dlatego co jakiś czas muszą się wynurzać, aby zaczerpnąć powietrza.

Samica,  po zapłodnieniu, wychodzi z wody i składa jaja w małych pakietach, umieszczając je na wilgotnym spodzie kawałków drewna. Larwy mają charakterystyczną, wąską głowę z krótkimi, sztyletowatymi żuwaczkami. Na odnóżach mają szczecinki pływne. Przepoczwarczenie odbywa się w środowisku lądowym.

Toniaki występują w małych stawach, zbiornikach naturalnych, niektórych rowach. Okresowo dorosłe chrząszcze mogą pojawiać się także w zbiornikach okresowych czy nawet kałużach. Tak jak i inne pływakowate są drapieżnikami. Żywią się larwami komarów, kijankami a nawet narybkiem. Dorosłe chrząszcze rozdrabniają zdobycz przed zjedzeniem, larwy natomiast wysysają swoje ofiary. Larwy są bardzo aktywne, prawie cały czas pływają w poszukiwaniu pokarmu. Zatrzymują się blisko wypatrzonej ofiary i nagłym wyrzutem ciała chwytają swoją ofiarę.

Występuje w całym kraju. Toniak żeberkowany występuje w Europie, na Zakaukaziu, Syberii i północnej Afryce.