Żuk wiosenny (Geotrupes vernalis L.)

Geotrupes vernalis L. (syn. Trypocopris vernalis), żuk wiosnowec lub żuk wiosenny, rodzina  żukowate (Scarabeidae). Gatunek żyjący w lasach, spotykany od lipca do maja (roku następnego), na terenach piaszczystych a także bezleśnych.

Wielkość dorosłego chrząszcza waha się w przedziale 12-20 mm. Ciało krępe z brązowo-zielonym i fioletowym, metalicznym pobłyskiem. Pokrywy gładkie, bez widocznego żeberkowania.  Poruszają się stosunkowo niezgrabnie, ale w czasie słonecznej i ciepłej pogody dobrze i szybko fruwają. Niejednokrotnie z żukiem podróżują mali pasażerowie na gapę – roztocza glebowe. Zależność ta określana jest mianem forezji.

Samica wraz z samcem najpierw kopia lejkowatą jamkę głębokości ok. 5 cm. Następnie drążą kilka  poziomych chodników długości ok. 20 cm, odchodzących od tej jamki. Chodniki te żuki wiosenne napełniają zebranymi odchodami. Dopiero potem następuje kopulacja i budowa właściwej komory gniazdowej, znajdującej się ok. 50 cm pod powierzchnią ziemi. W komorze samica składa jedno jajo. Po złożeniu jaja wejście zostaje zamknięte odchodami (zebranym nawozem zwierząt roślinożernych).

Kopulacja następuje w okresie od sierpnia do września. Larwa rozwija się przez zimę, a przepoczwarczenie następuje w następnym (od złożenia jaj) roku. Dorosłe chrząszcze pojawiają się w czerwcu.

Gatunek pospolity. Występuje w Europie, Azji Mniejszej i Iranie.

Zobacz także: koprofagi z rodzaju Geotrupes.