Szablak czarny Sympetrum danae

Nogi, pterostigma, tułów i odwłok samca są czarne. Na dwóch ostatnio wymienionych występuje także żółty rysunek. Żółtobrązowe ubarwienie samicy różni się od innych samic szablaków bardziej subtelnymi szczegółami. Tutaj dodatkową wskazówką jest pokładełko odgięte od odwłoka pod kątem prostym oraz charakterystyczny wzór na tułowiu. Wbrew innej używanej nazwie, „szablak szkocki”, gatunek ten poza Szkocją rozpowszechniony jest w Europie (oprócz większej części regionu śródziemnomorskiego), Azji aż po Japonię oraz Ameryce Północnej (Dijkstra 2006). W Polsce występuje pospolicie, w Tatrach sięgając wysokości 1350m n.p.m. (Bernard, Buczyński, Tończyk, Wendzonka 2009). Zasiedla zakwaszone zbiorniki wody stojącej. Zaobserwować go można na śródleśnych bagnach i torfowiskach. Osobniki dorosłe występują od połowy lipca nawet do listopada (Dijkstra 2006).