Ochrona przyrody

Zwierzęta

Rośliny

Grzyby

Hydrografia

Pozostałe

Turystyka

Polecamy

Opis przyrodniczy

Kruk (Corvus corax)



Duży, dorównujący wielkością myszołowowi, czarny ptak z rodziny krukowatych. Na terenie całej Polski zasiedla głównie obszary leśne urozmaicone polami i łąkami. Wszystkożerny.



Największy z ptaków krukowatych w Europie, znacznie większy od pospolitych w naszych miastach gawronów i kawek. Kruk ubarwiony jest czarno, posiada dużą głowę i masywny dziób, a czatując stroszy pióra na gardle. U młodych ptaków dominuje odcień brązowy. Nie ma różnic w ubarwieniu samców i samic. W locie kruk prezentuje długi, klinowato zakończony ogon. Lata sprawnie, często wykonuje powietrzne akrobacje a szybując z rozpostartymi nieruchomo skrzydłami przypomina nieco ptaki drapieżne. Na ziemi dziarsko kroczy. Wydaje bardzo charakterystyczny, rozpoznawalny głos – kra, kra, krok, krok, potrafi jednak wydawać także inne głosy, np. podczas tokowania. W sezonie lęgowym kruki trzymają się parami, natomiast poza sezonem lęgowym tworzyć mogą niewielkie stada.


Kruki są ptakami wszystkożernymi – zjadają ziarno, owoce, padlinę, ptasie jaja, bezkręgowce, płazy, gady, małe ssak i ptaki, nie pogardzą młodym zającem lub sarną. Drapieżnicze upodobania sprowadziły na te ptaki prześladowania. Ponieważ kruki potrafią polować na małe zwierzęta i zdarza im się uszkodzić tusze myśliwskich trofeów, były przez całe lata zaciekle zwalczane – strzelano do nich, truto je i niszczono im gniazda. W XIX w. kruk został w Polsce niemal całkowicie wytępiony. Najliczniej zachował się w naszej części kraju, w dużych kompleksach leśnych. Na szczęście sytuacja się zmieniła i obecnie kruk jest ptakiem występującym na terenie całej Polski. Zmieniają się zachowania tych inteligentnych ptaków – stają się coraz mniej płochliwe, gniazda zakładają nie tylko w lasach, ale także na terenach rolniczych i w miastach.

Okres lęgowy kruków rozpoczyna się już pod koniec lutego. Gniazda budują zwykle na wierzchołkach wysokich drzew. Samica składa 4 – 6 jaj w kolorze niebieskozielonym z brązowymi kropkami. Niepokojone kruki stosunkowo łatwo porzucają lęgi.


Ten charakterystyczny ptak towarzyszy ludziom od zarania dziejów. Symbol kruka stał sie trwałym elementem wierzeń i sztuki człowieka, był symbolem m.in. w starożytnej Babilonii i Egipcie, w starożytnej Grecji był ptakiem poświęconym Apollinowi, kruk trzymający w dziobie chleb znajduje się w herbie zakonu Paulinów.



Bibliografia

  • Hudec K. 1996. Przewodnik ptaki. Multico
  • Jonsson L. 2006. Ptaki Europy. Muza
  • Kruszewicz A. G. 2007. Ptaki Polski. Multico
  • Sokołowski J. 1992. Ptaki Polski. WSiP

 




Autor opisu: Lech Pietrzak






   


O nas...



Partnerzy