Ochrona przyrody

Zwierzęta

Rośliny

Grzyby

Hydrografia

Pozostałe

Turystyka

Polecamy

Opis przyrodniczy

Wiewiórka pospolita (Sciurus vulgaris)



Wiewiórka jest małym nadrzewnym gryzoniem spotykanym w lasach i parkach. Charakteryzuje się puszystym ogonem, prawie tak długim, jak reszta ciała i pęczkami włosów na końcach uszu o ubarwieniu od rudego do brunatnoczarnego w zależności od odmiany oraz pory roku.


Wiewiórka występuje w całej Europie, z wyjątkiem wysp Morza Śródziemnego, południowej i zachodniej Hiszpanii oraz Portugalii. W całej Polsce pospolita, w górach występuje po granicę lasu. Wiewiórka to typowe zwierze leśne, nadrzewne, występujące w lasach liściastych i iglastych, a także parkach i dużych ogrodach. Żywi się nasionami, pędami, młodą korą, grzybami, owocami oraz owadami, jajami i pisklętami. Nasiona, pączki i młode pędy jodły, sosny i świerka stanowią jej główne pożywienie, a orzechy to przysmak. Gromadzi zapasy na zimę, które kryje po dziuplach, różnych otworach w drzewie i na ziemi. Jest zwierzęciem pożytecznym, zakopuje nasiona, których często nie odnajduje, co przyczynia się do ich rozsiewanie i kiełkowania.

Wiewiórka charakteryzuje się puszystym ogonem, prawie tak długim jak reszta ciała, a kończyny tylne są potężniejsze od przednich. Długość tułowia wiewiórki wynosi około 20-22 cm, ogona 18 cm, masa ciała 250- 400g. Latem ubarwienie staje się jasnożółte, rude lub prawie czarne, zimą jasnoszaro brązowe lub ciemnoszaro brązowe. Spód ciała pozostaje biały przez cały rok. Kulista głowa ma duże, bocznie ustawione oczy oraz uszy, zimą zakończone długimi włosami.

Gryzonie te żyją w parach. Prowadzą dzienny tryb życia. Gromadzą się w gnieździe o średnicy 30-40 cm, zbudowanym z gałęzi, mchów i roślin zielnych, zaopatrzonych w dwa otwory. Przebywa także w koronach drzew i starych gniazdach ptaków. Wiewiórka pomiata 2-3 razy w roku, najczęściej od lutego do sierpnia. Pomiot występuje po 35 dniach od zapłodnienia w gnieździe na drzewie lub w dziupli, na wysokości 7-12 m. Ciąża trwa 38 dni. Samica rodzi jednorazowo 3-7 sztuk, a wyjątkowo 10. Wiewiórki rodzą się bardzo malutkie, ślepe i nagie, szybko jednak rozwijają się. Po 8 dniach obrastają w futerko, a po 30 otwierają oczy i wychodzą już poza gniazdo. Na stałe opuszczają gniazdo po dwóch miesiącach i wówczas rozpoczynają samodzielne życie.

Wiewiórka jest bardzo wrażliwa na pogodę i dlatego w dni słotne, wietrzne, podczas zawiei śnieżnych lub silnych mrozów siedzi w gnieździe, nie wychodząc z niego nawet przez 2-3 dni. Wiewiórka jest nadzwyczaj zwinna i potrafi z niebywałą zręcznością biegać i skakać wśród gałęzi oraz z jednego drzewa na drugie (4-5m). Wiewiórka nie zapada w sen zimowy.




W województwie warmińsko- mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Górowo znajduje się wieś Wiewiórki.

Bibliografia

1)    Godlewski Stanisław: Vademecum myśliwego, wyd. Bellona, Warszawa 1996

2)    Mała encyklopedia leśna, PWN Warszawa 1991.

3)    Abbadie Luc: Las środowisko żywe, Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo, Wrocław 2006.





Autor opisu: Katarzyna Zwirska






   


O nas...



Partnerzy