Opis przyrodniczy
Naparstnica zwyczajna (Digitalis grandiflora Mill)
Żółto kwitnącą naparstnicę zwyczajną (zwana również naparstnicą wielkokwiatową) możemy spotkać w naszych lasach. Gatunek ten należy do rodziny trędownikowatych (Scrophulariaceae).
Status prawny: gatunek podlega ochronie ścisłej.
OPIS: Naparstnica zwyczajna jest byliną dorastającą do 130 cm wysokości. Łodygi ma zazwyczaj słabo rozgałęzione, w dolnej części nagie, w górze owłosione. Liście podługowate lub jajowatolancetowane ułożone są skrętolegle; na wierzchu nagie, spodem owłosione na nerwach i brzegu. Duże (3-4,5 cm dł.), przypominające naparstek kwiaty ułożone są w jednostronne grono. Zrośnięta korona jest barwy siarkowożółtej; wewnątrz z brunatnym użyłkowaniem. Owocem jest torebka.
OKRES KWITNIENIA: VI-VII; kwiaty siarkowożółte
SIEDLISKO: Widne lasy liściaste i mieszane, zręby, żwirowiska; czasami uprawiana w ogrodach.
ROZMIESZCZENIE: Rozproszona na terenie całego kraju, zarówno na niżu jak i w górach do piętra kosodrzewiny.
WARTO WIEDZIEĆ:
Naparstnica zapylana jest przez trzmiele; nasiona rozsiewa wiatr (anemochoria).
Roślina trująca i lecznicza – leki nasercowe.
Bibliografia
Lippert W., Podlech D., 1995. Encyklopedia kieszonkowa. Kwiaty. Muza, Warszawa.
Mirek H., Mirek Z., Zarębska E., Zarębski M., 2000. Encyklopedia kieszonkowa. Rośliny gór polskich. Muza, Warszawa.
Mowszowicz J., 1987. Flora letnia. WSiP, Warszawa.
Polakowski B., 1995. Rośliny chronione. Atlas. PWN, Warszawa.
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących roślin objętych ochroną. Dz. U. z dnia 28 lipca 2004 r.
Mirek H., Mirek Z., Zarębska E., Zarębski M., 2000. Encyklopedia kieszonkowa. Rośliny gór polskich. Muza, Warszawa.
Mowszowicz J., 1987. Flora letnia. WSiP, Warszawa.
Polakowski B., 1995. Rośliny chronione. Atlas. PWN, Warszawa.
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących roślin objętych ochroną. Dz. U. z dnia 28 lipca 2004 r.
Autor opisu: Grzegorz Fiedorowicz
Oddział Warmińsko-Mazurski PTTK