Opis przyrodniczy
Trzmielina zwyczajna (=T. pospolita) (Euonymus europaeus L.)
Rozłożysty, silnie rozgałęziony krzew lub małe drzewo, wysokości do 4 – 6 m, rzadko 10 – 12 m. Kora szarobrązowa. Pędy bezcierniowe, długie, z 4 listwami korkowymi na kantach. Liście pojedyncze, jajowate, brzegiem drobno piłkowane, z wierzchu ciemnozielone, od spodu szarozielonkawe. Jesienią przebarwiają się na purpurowoczerwono. Kwiaty drobne, niepozorne, jasnozielone, z 4 wąskimi płatkami i żółtymi pylnikami, słabo pachnące, zebrane w kątach liści w skąpokwiatowe pozorne baldaszki. Owoce – torebki różowe do karminowoczerwonych, zwisające na długich szypułkach, pękające na 4 części i zawierające 4 białawe nasiona, otoczone jasnopomarańczową osnówką.
OKRES KWITNIENIA
Maj i czerwiec.
WYSTĘPOWANIE
Krzew pospolity w całej Polsce na niżu i w niższych piętrach w górach. Rośnie w lasach i ich okrajkach oraz zaroślach. Tworzy zakrzewienia śródpolne, często spotykana w żywopłotach.
WARTO WIEDZIEĆ Owoce trzmieliny są silnie trujące dla ludzi. Zjedzone w większych ilościach mogą spowodować śmierć. Stanowią jednak bardzo ważny składnik pokarmu wielu ptaków. Trzmielina nadaję się do umacniania gleby na skarpach i nasypach. Z bardzo twardego drewna wykonywano dawniej druty do robótek ręcznych. Kora korzeni zawiera gutaperkę – substancję wykorzystywaną podobnie jak kauczuk naturalny.Bibliografia
Červenka M., Ferákowá V., Háber M., Kresánek J., Paclová L., Peciar V., Šomšák L. 1993. Świat roślin skał i minerałów. Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa
Dolatowski J., Seneta W. 2000. Dendrologia. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
Godet D.J. 1998. Pędy i pąki. Rozpoznawanie drzew i krzewów w okresie spoczynku. Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa
Grau J., Jung R., Münker B. 1996. Zioła i owoce leśne. Leksykon przyrodniczy. Świat Książki, Warszawa
Szwedler I., Sobkowiak M. 1998. Rośliny. Spotkanie z przyrodą. Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa
Autor opisu: Jarosław Sikorski