Rybitwa rzeczna (Sterna hirundo)

Niewielki ptak o smukłej sylwetce, białopopielaty, z czerwonymi nogami i białym ogonem. Zwany inaczej rybitwą zwyczajną. W locie widoczne mocno zaostrzone skrzydła i widełkowaty ogon. W okresie godowym dorosły ptak ma wierzch ciała popielaty, a końce skrzydeł  i czapeczkę na głowie czarne. Dziób jaskrawoczerwony z ciemną końcówką, nogi czerwone. W Polsce średnio liczny ptak lęgowy, sporadycznie zimujący. Gatunek podlegający ochronie całkowitej.

Rybitwa rzeczna jest smukłym ptakiem z rodziny rybitw (Sternidae), mniejszym od śmieszki. Samiec podobny do samicy. Upierzony białopopielato, z czarnym wierzchem głowy. W okresie godowym dorosły ptak ma wierzch ciała popielaty, a końce skrzydeł  i czapeczkę na głowie czarne. Dziób ciemnoczerwony z ciemną końcówką, nogi czerwone. W szacie spoczynkowej białe czoło i nakrapiana czapeczka, dziób ciemny. Młode osobniki z rudawym, ciemno prążkowanym grzbietem.  Długość  ciała wynosi 30-35 cm, rozpiętość skrzydeł 70-80 cm, masa ciała 100-140 g.
Środowisko życia rybitwy związane z obecnością wody. Gniazduje na wybrzeżach i na piaszczystych brzegach jezior i rzek w głębi lądu, a także na zbiornikach zaporowych, stawach hodowlanych, odstojnikach i żwirowniach. Zasiedla dużą część Europy, Azji i Ameryki Północnej. W Polsce kolonie lęgowe spotykane w korytach dużych rzek: Wisły, Narwi, Bugu, Pilicy. Ponadto często spotykany na niżu i przy stawach rybnych.
Wiosenna wędrówka rozpoczyna się w kwietniu, jesienna zaś w lipcu, a kończy w październiku. Rybitwy  nie zimują w naszym kraju. Oboje partnerzy budują płytkie naziemne gniazdo z resztek roślinnych. Coraz częściej rybitwy zakładają gniazda na specjalnie przygotowanych dla nich platformach gniazdowych. W maju i czerwcu samica składa 2-3 gliniaste, ciemno nakrapiane jaja, które wysiaduje na zmianę z samcem przez 22-28 dni. W upalne dni na piaszczystych wyspach powierzchnia piasku osiąga 50-60o C. W takie dni ptaki chłodzą lub ocieniają gniazda. Pisklęta przez kilka pierwszych dni życia przebywają w pobliżu gniazda. Później pływają i żwawo biegają utrzymując z rodzicami kontakt głosowy. Lotność uzyskują w wieku ok. 4 tygodni. Na miejscu lęgów rybitwy odzywają się często szybkim „krikrikrikrikri…” , zaś zagrożone ostrzegają skrzeczącym „krii-arr”. Rybitwy żerują nurkując z powietrza. Ich pokarm stanowią głównie małe ryby.

Bibliografia



Autor opisu: Katarzyna Zwirska