Ochrona przyrody

Zwierzęta

Rośliny

Grzyby

Hydrografia

Pozostałe

Turystyka

Polecamy

Opis przyrodniczy

Podróżniczek (Luscinia svecica)



Długonogi ptak z rodziny Drozdowatych (Turdidae) z charakterystyczną białą brwią, rudawą nasadą ogona i niebieskim śliniakiem z białą (podgatunek środkowoeuropejski) lub rudą (podgatunek skandynawski) plamą. W Polsce występuje głównie podgatunek środkowoeuropejski, ale w Tatrach występuje także populacja licząca 15-20 par lęgowych podgatunku skandynawskiego. Na terenie Polski objęty ścisłą ochroną gatunkową.

Samiec podróżniczka w szacie godowej z metalicznie niebieskim śliniakiem na gardle i górnej części piersi. Pośrodku śliniaka w zależności od podgatunku biała (podgatunek środkowoeuropejski) lub ruda (podgatunek skandynawski) plama. Śliniak odgraniczony od dołu czarnym, białym i kasztanowym paskiem. Obie płci z białawą brwią i brązowymi policzkami. Wierzch ciała brunatny, spód natomiast biały. Samice ze słabiej zaznaczonym rysunkiem. Charakterystyczne dla tego gatunku są również długie nogi. Długość ciała wynosi ok. 14 cm, rozpiętość skrzydeł 20-23 cm, masa ciała zaś 15-20 g.
Podróżniczek zamieszkuje zarośnięte trzciną brzegi wód, doliny dużych rzek, zarośla wierzbowe i lasy łęgowe. Występuje w północnej i środkowej Europie oraz Azji. Zimuje w północnej Afryce. W Polsce występuje nielicznie na terenie całego kraju, najliczniejszy w dolinach dużych rzek: Odry, Noteci, Biebrzy, Narwi, Wisły i Warty. W Tatrach występuje populacja licząca 15-20 par podgatunku skandynawskiego, głównie w Dolinie Pięciu Stawów Polskich.
Samica buduje głębokie gniazdo z butwiejących liści, suchych gałązek i traw oraz mchu, wysłane trawą, zwykle ukryte wśród trzcin lub roślinności zielnej. Od maja do lipca wyprowadza jeden, wyjątkowo dwa lęgi. Najczęściej w maju składa 5-6 oliwkowych jaj, które wysiaduje ok. 14 dni.  Pisklęta opuszczają gniazdo po 14 dniach.
Pokarm podróżniczka stanowią głównie naziemne owady i pająki, dżdżownice, ślimaki i jagody. Pieśń podróżniczka rozpoczyna się od dźwięków przypominających ćwierkanie świerszcza, następnie tempo śpiewu wzrasta, składa się z pośpiesznie wydawanych, świergotliwych i ostrych tonów. Doskonale naśladuje również głosy wielu ptaków.

Bibliografia
·    Karetta M. 2010. Atlas ptaków. Pascal.
·    Singer D. 2005. Atlas ptaków Europy. Delta.
·    Sterry P., Cleave A., Clements A., Goodfellow P. 2003. Ptaki Europy. Świat Książki.



Autor opisu: Katarzyna Zwirska






   


O nas...



Partnerzy