Rudzik (Erithacus rubecula)

Niewielki ptak z rodziny Drozdowatych (Turdidae) z charakterystyczną rudą plamą na czole, szyi i piersi na tle brązowego umaszczenia. Terytorium oznacza śpiewem, broni go również aktywnie przepędzając inne samce. Dość liczny na terenie całego kraju łącznie z górami. Podlega w Polsce ścisłej ochronie gatunkowej.

Rudzik jest małym, krępym śpiewającym ptakiem z dużą głową. Umaszczenie ciemnobrązowe, z nieco jaśniejszym kuprem, oddzielone popielatym paskiem od charakterystycznej rudej plamy obejmującej czoło, szyję i pierś. Dziób ciemnobrązowy, nogi brązowe. Młode brązowo umaszczone, z beżowym spodem ciała i jasnym nakrapianiem na całym ciele. Długość ciała rudzika wynosi ok. 14cm, rozpiętość skrzydeł ok. 20-22 cm, zaś masa ciała ok. 17-18g.
Zamieszkuje wszystkie typy lasów, zadrzewienia śródpolne, parki, cmentarze i większe ogrody. W górach spotykany do granicy lasu. Szczególnie upodobał sobie cienisty podszyt drzewny. Występuje na terenie całej Europy, w zachodniej Syberii i Azji Mniejszej. Zimuje najczęściej w południowej Europie, północnej Afryce i w Azji Mniejszej. W Polsce spotykany dość licznie na terenie całego kraju, łącznie z górami. Polskie populacje rzadko zimują, zdecydowana większość odlatuje na południe.
Rudziki tworzą monogamiczne pary, od kwietnia do lipca wyprowadzają dwa lęgi. Samiec jeszcze przed rozpoczęciem sezonu lęgowego broni zaciekle swojego terytorium, które oznacza głośnym śpiewem. Gdy zajdzie potrzeba broni go aktywnie przepędzając inne samce. Rudziki budują gniazdo ze źdźbeł traw, mchu i suchych liści w kształcie czarki, które umiejscawiają pod korzeniami, osłoną roślinności lub w skalnej szczelinie. W kwietniu i czerwcu samica składa 5-7 jasnych, ciemno nakrapianych jaj, które wysiaduje ok.14 dni. Po kolejnych 14 dniach młode opuszczają gniazdo. W przypadku utraty któregoś z lęgów rudziki mogą przystąpić do trzeciego lęgu na początku sierpnia.
Pożywieniem rudzika są głównie owady, dżdżownice i ślimaki, ale również owoce i jagody, szczególnie zimą. Rudziki są mało płochliwe, często towarzyszą zwierzętom grzebiącym w ziemi jak dziki czy niedźwiedzie licząc na łatwiejsze zdobycie pokarmu. Śpiew rudzika to seria czystych, opadających dźwięków, z perlistymi frazami,  trelami i gwizdami. Rudzik jest często ofiarą kukułki, która podrzuca swoje jaja do jego gniazd.

Bibliografia



Autor opisu: Katarzyna Zwirska