Pliszka żółta (Motacilla flava)

Najmniejsza i najbardziej krępa z europejskich pliszek, wielkością zbliżona do wróbla, ale o smuklejszej budowie. Żółty spód ciała, szarozielony wierzch i niebieskoszara głowa z białą brwią są cechami rozpoznawczymi podgatunku środkowoeuropejskiego. W przeciwieństwie do innych pliszek mniej macha ogonem, którego długość nie jest też tak wyraźnie zaznaczona. W Polsce gatunek podlegający ochronie ścisłej.

Występujące w Polsce pliszki należą do podgatunku środkowoeuropejskiego (Motacilla flava flava), charakteryzującego się zielonkawożółtym płaszczem, niebieskoszarą głową z białą brwią i ciemnoszarymi pokrywami usznymi głównie u samców. Spód ciała jaskrawo żółty, zaś nogi i dziób czarne.  Ogon dość długi, czarny z białymi brzegami. Samice i młode mniej jaskrawo ubarwione o bardziej przytłumionej oliwkowożółtej szacie. Długość ciała wynosi 16-18 cm, rozpiętość skrzydeł 23-27 cm, masa ciała ok. 16g.
Pliszki żółte gnieżdżą się głównie na nizinach. Zamieszkują otwarte, często podmokłe tereny, jak bagna, torfowiska, ale też łąki, pastwiska i pola uprawne. Spotykana również nad zbiornikami wodnymi, szczególnie brzegami rzek i na obrzeżach miast. Występuje na terenie całej Europy po Kamczatkę, w północnej Afryce oraz na Alasce. Wyróżnia się wiele podgatunków pliszki żółtej, w Europie występuje ich 7.  W Polsce równomiernie rozmieszczona na terenie całego kraju, w górach do wysokości nawet 1500 m n.p.m. Najliczniej spotykana na Podlasiu i Mazowszu.
Od połowy marca do połowy maja odbywa się przelot wiosenny, zaś jesienny  od sierpnia do końca października. Pliszka żółta odbywa w ciągu roku  2 lęgi. Buduje gniazdo w dołku na ziemi ukryte wśród roślinności zielnej. Składa 4-6 jasnych jaj, ciemnobrązowo nakrapianych, które wysiaduje przez 12-14 dni. Pisklęta przebywają w gnieździe przez ok.15 dni, które opuszczają zanim nauczą się latać.
Pokarm pliszki żółtej stanowią głównie owady lub ich larwy oraz pająki, drobne mięczaki czy dżdżownice. Owady często łapie w locie lub na grzbiecie bydła, stąd czasami zwana jest „wolarką”. Śpiew pliszki jest prosty i składa się z krótkich „tsip-tsip-tsipsi” lub dłuższego „tsjuip”.

Bibliografia



Autor opisu: Katarzyna Zwirska