Ochrona przyrody

Zwierzęta

Rośliny

Grzyby

Hydrografia

Pozostałe

Turystyka

Polecamy

Opis przyrodniczy

Bielinek rzepnik – poleski wróżbita (Pieris rapae)



Na Polesiu dawniej wierzono, że jak wiosną zobaczy się pierwszego motyla białego (bielinka), to wróży to urodzaj na krowie mleko. Jeśli natomiast żółtego (np. latolistka cytrynka), to wróży to urodzaj na miód pszczeli. Jeden z pospolitszych motyli, często mylnie nazywany bielinkiem kapustnikiem. Bielinek rzepnik lata stosunkowo powoli – 9 uderzeń skrzydła na sekundę.

Pieris rapae (L.) jest mniejszy od bielinka kapustnika – rozpiętość skrzydeł 42-46 mm. Motyl ten należy do rodziny Pieridae. Na wierzchołku  przedniego skrzydła znajduje się czarna plamka. U samca na skrzydłach dwie plamki, u samicy – trzy. Spód tylnego skrzydła jest żółtawy z czarnym przyprószeniem a żyłki nie wyróżniają się od tła. Motyle pokolenia wiosennego i letniego nieco się różnią w ubarwieniu – wykształceniem ciemnych plam i stopniem przyprószenia czarnymi łuskami

Bielinek ten występuję w lasach, zaroślach, sadach, ogrodach, terenach ruderalnych, na polach, miedzach. Jest liczny i powszechny w całej Polsce i Europie. W górach występuje do wysokości 2 000 m n.p.m.

Występują 2-3 pokolenia w ciągu roku. Dorosłe motyle pojawiają się już na początku kwietnia i są obecne aż do czerwca. Kolejne pokolenie pojawia się w lipcu. Możemy je obserwować do września, czasem jeszcze w październiku. Zimuje w stadium poczwarki.

Gąsienice – koloru matowo zielonego z jasnymi bokami i jednym jasnym pasem - żerują na roślinach z rodziny krzyżowych (Cruciferae), w szczególności na kapuście, na pieprzycy (Lepidium sp.), gęsiówce (Arabis sp.), czosnaczku, nasturcji oraz na rozedzie (Roseda sp.). Gąsienice mogą wyrządzać szkody na polach kapusty oraz w ogrodach, gdzie zjadają nasturcje. Gąsienice pierwszego pokolenia żerują na roślinach dziko żyjących, natomiast gąsienice drugiego pokolenia chętnie i często  żerują na uprawach.



Bielinek rzepnik występuje w Europie, północnej Afryce, strefie umiarkowanej w Azji. Gatunek został zawleczony do Ameryki Północnej i Australii.



Bibliografia
  • Buszko J., Masłowski J., 1993. Atlas motyki Polski. Część I. Motyle dzienne (Rhopalocera). Warszawa.
  • Lafranchis T., 2007. Motyle dzienne, ponad 400 gatunków motyli dziennych polskich i europejskich. Wyd. Multico, Warszawa
  • Novak I., Severa F., Motyle. Wyd. Delta, Warszawa, ISBN 83-85817-76-X
  • Reichholf-Riehm H., 1996. Motyle. Wyd GeoCenter, Warszawa.



Autor opisu: St.Czachorowski








   


O nas...



Partnerzy