Ochrona przyrody

Zwierzęta

Rośliny

Grzyby

Hydrografia

Pozostałe

Turystyka

Polecamy

Opis przyrodniczy

Mysz zaroślowa (Apodemus sylvaticus)



Mysz zaroślowa- gryzoń z rodziny myszowatych, zamieszkujący obrzeża lasów, pola, zarośla i suche łąki.

Mysz zaroślowa jest rozprzestrzeniona od zachodniej Europy po Ocean Spokojny i od Pirenejów, Alp, Kaukazu na południu, po Finlandię na północy. W Polsce jest gryzoniem pospolitym. Środowiskiem życie myszy zaroślowej są najczęściej obrzeża lasów, ogrody i pola. Często żyje w zaroślach i na suchych łąkach. W górach spotykana do wysokości 2000 m n.p.m. Dobrze wspina się po drzewach, pływa oraz wykonuje charakterystyczne łukowate skoki. Aktywna głównie o zmierzchu i nocy. Dzień spędza w wykopanych przez siebie norach lub wykorzystuje opuszczone nory kretów i norników. Nory, które wykopuje pod powierzchnią ziemi mają 50 cm długości i składają się z komory gniazdowej i komory na zapasy i posiadają dwa wyjścia. Pokarm myszy zaroślowej stanowią żołędzie, nasiona traw, orzeszki bukowe, orzechy laskowe, jagody, owoce, a także dżdżownice, owady, pająki i nawet pisklęta ptaków. Mysz zaroślowa nie zapada w sen zimowy, lecz zimą często wchodzi do budynków i zjada ziarno, mąkę, zapasy owoców.


Długość całkowita ciała myszy zaroślowej wynosi 18-20 cm, w tym ogon do 9cm. Masa ciała wynosi 14-32g. Posiada duże wypukłe oczy i duże uszy, długości 14-17mm. Z podzielonej wargi górnej wyrastają bardzo ruchliwe, długie wąsy. Tylne nogi są długie, z wierzchu białe. Ogon skąpo owłosiony, z wierzchu brązowy, od spodu biały, ze 120- 170 łuskowatymi pierścieniami. Sierść pokrywająca wierzch ciała jest brązowoszara z czerwonawym nalotem. Od spodu zaś ma barwę szarobiałą.


Rozród odbywa się od kwietnia do października. Ciąża trwa 24 dni. Samica rodzi 3 razy w roku po 4-6 nagich i ślepych młodych. Młode otwierają oczy po 13 dniach. Żywią się mlekiem matki przez 3 tygodnie. Po 2 miesiącach osiągają dojrzałość płciową i są zdolne do rozrodu. Mysz zaroślowa żyje 2-4 lata.



Bibliografia

 1) Amann G.:  Ssaki i zwierzęta zmiennocieplne. Wyd. MULTICO, Warszawa 1994: 204-205.

2) Serafiński W., Wielgus – Serafińska E. : Ssaki. Wyd. PWN, Warszawa 1988: 58-59.




Autor opisu: Katarzyna Zwirska






   


O nas...



Partnerzy