Mysz leśna (Apodemus flavicollis)

Mysz leśna występuje w Europie i Azji po Chiny. W Polsce jest gryzoniem pospolitym. Osiedla się w lasach liściastych, mieszanych i w pobliżu zabudowań. Najchętniej wybiera stare drzewostany bukowe i dębowe. Można ją też spotkać w parkach, olsach i terenach rekreacyjnych porośniętych drzewami i krzewami. Aktywna głównie nocą, lecz opuszcza swoją kryjówkę dopiero w głębokich ciemnościach. Skacze długimi susami i bardzo sprawnie się wspina. Chętnie zjada słoninę, orzeszki bukowe, żołędzie, orzechy laskowe, kasztany, nasiona jodły i innych roślin. Może wyrządzać szkody w zasiewach leśnych. Zamieszkuje samodzielnie wykonane norki lub korzysta z korytarzy wyjściowych nor kreta i nornicy rudej lub szczelin skalnych czy dziupli drzew. Zimą wchodzi do budynków mieszkalnych, po drzewach wspinając się na wyższe piętra.

Długość całkowita ciała myszy leśnej wynosi 20-24 cm, w tym ogon do 13cm. Tylne nogi długości 2,3-2,7 cm, masa ciała 22-45g. Posiada duże uszy, długości 17 mm. Ogon jest zwykle dłuższy od ciała i posiada 170- 240 łuskowatych pierścieni. Sierść ma barwę kasztanowobrązową, a na spodzie ciała białą. Na gardle występuje żółtawa obroża.

Mysz leśna nie zapada w sen zimowy. Rozród rozpoczyna się w lutym. Ciąża trwa 3,5 tygodnia, a samica rodzi w ciągu roku 2-3 mioty po 3- 8 nagich i ślepych młodych. Młode otwierają oczy po 14 dniach. Mysz leśna żyje 2-4 lata.