Ochrona przyrody

Zwierzęta

Rośliny

Grzyby

Hydrografia

Pozostałe

Turystyka

Polecamy

Opis przyrodniczy

Strojnica austriacka (baldaszkówka)



Kolorowy i zadomowiony na dobre przybysz z południa. Do północnej Polski dotarł pod koniec XX w. Jeszcze w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku gatunek był uważany za rzadki, a w książkach entomologicznych pisano o nim, że „można go spotkać wśród zarośli w krajach śródziemnomorskich.” Obecnie licznie i często spotykany jest na kwiatostanach roślin baldaszkowatych.

Strojnica baldaszkówka - Graphosoma lineatum L.

Osiąga długość ok. 1 centymetra (8-12 mm), jest charakterystycznie ubarwiony w czarne i czerwone pasy. Nazwa dobrze oddaje wygląd tego owada – strojnica, niczym wystrojona na bal lub ważną uroczystość. Dawniejsza nazwa – strojnica austriacka – odzwierciedlała z jednej strony kierunek napływu tego owada, z drugiej ładne ubarwienie (niczym z austriackiego dworu cesarza Franciszka Józefa). Obecna nazwa – strojnica baldaszkówka dobrze charakteryzuje siedlisko występowania tego pluskwiaka, należącego do rodziny tarczówkowatych (Pentatomidae).

Strojnice można spotkać latem, od czerwca do sierpnia, na nasłonecznionych i suchych łąkach, murawach kserotermicznych lub śródleśnych polanach i drogach (nie wykoszonych). Żywi się sokami roślin z rodziny baldaszkowatych (selerowatych). Zimuje w postaci imago (owada dorosłego).



Gatunek występuje w południowej i środkowej Europie, Azji Mniejszej i na Bliskim Wschodzie. W naszej faunie uważany jest za gatunek obcy i napływowy.Do północnej Polski na Warmię i Mazyry dotarł prawdopodobnie pod koniec XX w. Jeszcze w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku gatunek rzadki.

Swym czarno-czerwonym ubarwieniem od razu zwraca uwagę. Pluskwiak ten jest dobrym przykładem nieustannie zmieniającej się przyrody i napływu gatunków obcych. Słownik „Nazwisk zoologicznych i botanicznych” Erazma Majewskiego z końca XIX jeszcze nie wymienia tego gatunku – najwyraźniej wtedy w Polsce go jeszcze nie było.



Bibliografia

Sandner Henryk, 1989. Owady. PWN, Warszawa.

Bellmann Heiko „Owady. Dodatkowo: najważniejsze pajęczaki”. Wyd. Multico, Warszawa 1999.

Zahradnik Jiri, 1996. Przewodnik – owady. Multico, Warszawa.




Autor opisu: St.Czachorowski








   


O nas...



Partnerzy