Opis przyrodniczy
Barciel pszczołowiec
Barciel pszczołowiec (Trichodes apiarius L.) to coraz rzadszy chrząszcz z rodziny przekraskowatych (Cleridae).
Dawniej nazywany był także jako „owłosiak”, co jest dosłownym tłumaczeniem nazwy łacińskiej. Obecna nazwa – „barciel” - nawiązuje do miejsca występowania larw (zasiedlają barcie i ule pszczele).
Wielkość owada dorosłego 10-16 mm. Dorosłe chrząszcze spotkać można na kwiatach roślin baldaszkowatych. Często owada tego można spotkać w sadach i ogrodach. Czatując w kwiatostanach dorosłe chrząszcze zjadają pyłek oraz inne mniejsze owady. Larwy są drapieżne i żyją w gniazdach dzikich pszczół ale spotyka je się także w ulach (zwłaszcza tym mniej intensywnie doglądanych). Larwy odżywiają się czerwiami pszczół – są drapieżne. Zjadają głownie osobniki chore i słabe. Dzięki wydzielanym zapachom są tolerowane przez pszczoły.
Dawniej uważane były za szkodniki pasieczne. Obecnie, ze względu na rzadkie występowanie, powinny być objęte ochroną.
Gatunek występuje w Europie (najliczniej w Europie południowej i środkowej), północnej Afryce raz Azji Mniejszej (Bliski Wschód). Jako gatunek obcy barciel pszczołowiec zawleczony został do Ameryki Północnej.
Bibliografia
-
Majewski Eram, 1894. Słownik nazwisk zoologicznych i botanicznych polskich.
-
Sandner Henryk, 1989. Owady. PWN, Warszawa.
-
Świat zwierząt. 1983. PWRiL, Warszawa.
-
Zahradnik Jiri, 1996. Przewodnik – owady. Multico, Warszawa.
Autor opisu: St. Czachorowski
Oddział Warmińsko-Mazurski PTTK