Rzekotka drzewna (Hyla arborea)

Pastelowe kolory i wyjątkowe odgłosy godowe przypominają widywane obrazy w programach przyrodniczych z odległych dżungli. Mamy w kraju pod jej postacią akcent egzotycznych krain i lasów deszczowych. Występuje na terenie całej europy środkowej i południowej aż do terenów północnej Afryki. Rzekotka jest najmniejszym naszym płazem bezogonowym zasiedlającym obszar całego kraju i jest mniej liczna w terenach podgórskich. Jest zwierzęciem ciepłolubnym i z konieczności ma ograniczone możliwości rozrodu w naszej strefie klimatycznej. W związku z tym ze przebywa i ściśle związana jest ze środowiskiem wodnym, liczebność jej jest większa w krainach obfitujących w liczne drobne zbiorniki. Na ogół trzyma się blisko swoich miejsc występowania i czasem (co kilka lat) w ich okolicy zdarzają się przypadki bardzo licznego pojawienia się dorosłych osobników. Ciało rzekotki ma długość maksymalną do 6 cm zarówno u samców jak i samic. Kolor grzbietu jasno zielony w różnych odcieniach z charakterystycznymi ciemnymi wąskimi i wydłużonymi plamami po obu bokach głowy w różnych odcieniach brązu. Trudno jest opisywać ubarwienie tego gatunku ponieważ jest niezwykle zmienne w zależności od chęci samego zwierzęcia. Potrafi ono doskonale dostosować się barwą do otoczenia,. w którym aktualnie przebywa. Od siwego koloru kory krzewów do jaskrawozielonej barwy młodych listków. Także kolor brunatny liściastego podłoża.

Samca odróżnia od samic obecność pojedynczego rezonatora godowego na podgardlu oraz nieco jaskrawiej ubarwiona jasna skóra brzucha w porze godowej. Dosyć długie palce kończyn u rzekotki i innych nadrzewnych płazów zakończone są kulistymi przylgami pokrytymi lepką substancją. Obecność ich pozwala rzekotkom skakać dość wysoko nad ziemią po drzewach i krzewach w pobliżu zbiorników wodnych. Spotyka się je także w wysokich trawach balansujących ciałem na bylinach w czasie polowania, gdyż jak wszystkie płazy jest drapieżnikiem. Żywi się głównie owadami także latającymi, pajęczakami rzadziej innym pokarmem. Ofiary swe chwyta także w locie. Po przebudzeniu się ze snu zimowego w kwietniu niemal natychmiast przystępują do godów zbierając się niekiedy w liczne gromady koło zbiorników wodnych, w których zimowały. Samce swoim donośnym głosem głównie wieczorem i nocą wabią samice do odbycia godów. Odgłosy są tak donośne ze słychać je na bardzo dużą odległość to najgłośniejszy polski płaz. Głównie w godzinach nocnych samice w towarzystwie samców składają skrzek partiami w okrągłych pakietach. Wtedy to właśnie nawet w ciągu dnia spotyka się skupiska wielu osobników zgromadzonych wokół czasem niewielkiego zbiornika wodnego. Przebywają wtedy zwykle w ukryciu w cieniu przybrzeżnych krzewów w oczekiwaniu nadejścia zmroku by ponownie przystąpić do chóralnego śpiewu. Tempo rozwoju zarodkowego jak u wszystkich płazów zależne jest od temperatury wody. Wykluwające się roślinożerne larwy intensywnie żerują ich czas pozostawania w tej postaci podyktowany jest jak u wszystkich zmiennocieplnych warunkami termicznymi. Metamorfoza larw następuje po około 3 miesiącach przeobrażone młode osiągają wielkość do 2 centymetrów. W czasie życia larwalnego najważniejszym czynnikiem jest woda i znajdujący się w niej pokarm roślinny. Czasem zdarza się, że wybrane zbiorniki wysychają okresowo i wówczas wiele płazów skazanych jest na śmierć przed całkowita metamorfozą. Młode rzekotki opuszczają wodę w zależności od pogody najczęściej w sierpniu a gdy nie zdążą przeobrazić się z powodu chłodów potrafią nie przeobrażone hibernować w takiej formie do roku następnego. Gdy wyjdą z wody gotowe są do samodzielnego życia wówczas stanowią łatwy łup dla zaskrońców zwłaszcza młodych a także ptaków i drobnych ssaków. Dojrzałość płciową osiągają w wieku 2 lat., Żyją około 20 lat zachowując przez całe Zycie zdolność rozrodczą. W sen zimowy zapadają dość wcześnie bo już we wrześniu gromadząc się na dnie zbiorników wodnych rzadko na lądzie. Jest jednym z płazów cieszących się dużą sympatią u ludzi. Gatunek objęty ochroną ścisłą na terenie całego kraju.